zaterdag 11 september 2010

Ruzie onvrede en fustraties

Grijze haren krijg ik er van.
Dochters die elkaar telkens weer in de haren vliegen en
maar niet luisteren naar wat ik of wat mijn ex zegt
He bah, waarom moet het zo zijn .
Ze willen niet luisteren tot ik niet zo aardig meer ben hen dan boos voor straf naar hen kamer stuur.
Iets wat ik eigenlijk helemaal niet wil, kwaad zijn op mijn kids .
Telkens wanneer ik ze het weekend heb mag ik voor praatpaal spelen
en gesprekken met die meiden voeren waar ze thuis bij m'n ex en haar vriend ook mee zitten.
Maar het zijn fustraties , ze willen graag dat we dichter bij elkaar wonen en dat we het weer goed maken met elkaar zodat we weer samen kunnen zijn.
Wat voor kinderen simpele logica is is voor volwassenen iets lastiger en ingewikkelder.
Ik heb eens heel goed naar mijn meisjes geluisterd en weet nu wat er in die koppies omgaat.
M word gepest op school en heeft het er erg moeilijk mee. H vind het vervelend dat we zo ver van elkaar af wonen.
Tja ik kan niet zomaar mijnbaan op gaan zeggen om 114 kilometer dichterbij te gaan wonen.
Het was wel prettig geweest als ik hen dan zo even uit school mee kon nemen om ze de volgende dag weer naar school te brengen, waarna mijn ex ze dan weer ophaalt.
Een co ouderschap , maar dan wat versimpeld.
Jammer dat het zo lastig en moeilijk is.
Gelukkig zijn ze gerust gesteld en zullen ze gaan slapen.
Kunnen wij het ook Zucht !

Kraker.

Geen opmerkingen: