NS Trauma

Nou ja zo erg is het nu ook weer niet hoor? te minste .
Ik zit al een week thuis met een verrotte rug die maar niet wil wat ik wil.
Spring ik weer eens als een 18 jarige over eind dan voel ik even later dat ik niet meer 18 ben.
Het romantische strandwandelen maakt plaats voor een krakkemikkerig en houterige houding die na 250 meter lopen een steeds heftig krampachtige pijn ervaart, onder in de rug en een doof gevoel in mijn linker been.
ik moet dan oppassen dat ik niet door mijn been of rug zak.
De Fysiotherapeut moddert nog even aan , maar herstel laat op zich wachten en daar baal ik enorm van.
Toch maar met behulp van vriendin Y de kids het weekend thuis gehad.
Ik wilde ze graag weer bij me hebben en besloot om ze tog maar met de trein op te halen.
Nee he? shit, het is vandaag weer NS nationale vertragingsdag !.
Want eenmaal aangekomen op mijn overtap station reed de trein voor de reizigers naar Amsterdam niet verder vanwege een overweg storing.
Allemaal moesten ze via Deventer dus dat werd duizend man in een treintje proppen die keurig gereed op perron 7 stond.
Huh Wat nu?
Treinstel defect, dus dames en heren op naar perron 5, want daar zou de vervangende trein nu gaan vertrekken.
Au! rug doet nu al vreselijk pijn en het lopen word ook al moeilijk.
Nou ja vooruit met die geit, en ik sleepte mijn zere lijf naar perron 5.
Toen we daar eenmaal waren hoorde we dat de trein toch gaat vertrekken van af perron 7 , dus nu drie duizend man op weg naar perron 7.
Door het defect stapten er nog meer reizigers uit, die ook mee moesten.
En maar zeuren die k**t* rug.
Eenmaal op perron 7 was de trein al zo vol dat ze zonder kraker vertrekte.
Ik dacht verrek maar, ik bel mijn vechtgenote op en laat de kids hier bezorgen.
Gelukkig kon dat geregeld worden waarna we de trein naar Friesland pakten, en stront laat aankwamen in het kraakpand.
Na de warme maaltijd kroop ik onder een warme douche voor wat verlichting.
De volgende dag zijn we weg geweest om voor dochter H schoenen te kopen, maar lang kon ik het niet volhouden, en was blij dat we thuis waren en ik kon rusten.
Morgen moet ik weer naar de fysiotherapeut. Ik hoop dat het nou eens over gaat, want ik vind het helemaal niet leuk om zo lang thuis te moeten zitten.

Het geeft wel weer tijd om wat te bloggen.

AU!


Kraker.