woensdag 30 mei 2007

Jan

Jan was een man van achtentwintig jaar, twee blauwe ogen en goud blond haar.

Op een goede dag ging jan naar de dokter toe, dokter ik ben het leven zo moe.

Voor twee borsten mooi en rond, kreeg onze jan een prik in zijn kont.

Hormonen sprak de dokter die maken van jou, dat je minder man bent en een beetje meer vrouw.

Ze Zingen he ho, travestieten show.

Op zijn werk en ook op straat kon je jan zien gaan, op twee hoge hakken en vrouwen kleren aan.

Jan heet nu janneke en dat vind ie zelf wel leuk, maar zijn vrienden en bekenden liggen constant in een deuk.

Ze zingen

He ho, travestieten show.

Om als vrouw te leven viel onze jan niet mee, collega's die hem plaagden en hij huilde op de plee.

Tot de dag van gisteren was jan het leven lief, maar van af vandaag was hij enkel depressief.

Ze zingen

He ho travestieten show.

Om het graf van jan stonden mensen opgesteld, iets over zijn leven wat door ons niet verteld.

Ja tranen rolden over jans graf, maar jan was nu echt janneke hij was er van af.

Ze zingen

He ho travestieten show.




Geen opmerkingen: