BOR De wolf en de WSW geitjes

Op een dag zei moeder geit tegen haar wsw kinderen:"Ik moet naar de stad en jullie moeten werken. Denk erom, jullie moeten goed je best doen hoor?."
"Maar als je dan terugkomt?" vroegen de wsw geitjes.
"Mij herkennen jullie wel," zei hun moeder," Ik heb een witte vacht en een commanderende zachte stem."

En ze vertrok.
De wsw geitjes gingen aan de grote tafel zitten en deden hun werk.
Maar opeens werd er aan de deur geklopt.
"Wie is daar?" vroegen de geitjes.
"Ik ben het," zei Bor de wolf," jullie moeder."
"Nee hoor," zeiden de wsw geitjes," je bent onze moeder niet. Je stem is veel te hard. Je bent Bor de boze wolf. We doen niet open."
En Bor de wolf vertrok.
Hij kocht een grote pot honing en smeerde dat in zijn keel. Nu klonk zijn stem veel zachter.
Weer klopte hij aan bij de wsw geitjes.
"Wie is daar?" vroegen ze.
"Ik ben het, je moeder," zei Bor de wolf met een zachte stem.
Maar één van de wsw geitjes Herkende zijn gore chagrijnige kop.
"Nee," zeiden ze," Je bent onze moeder niet. Onze moeder heeft een lief karakter. Jij bent Bor de wolf. We doen niet open. Laat ons toch rustig ons werk doen."
En Bor de wolf vertrok.
Hij ging naar de kantine en stak zijn beide voorpoten in een bak meel. Nu had hij witte poten.
Weer klopte hij aan bij de wsw geitjes.
"Wie is daar?" vroegen de wsw geitjes.
"Ik ben het, je moeder," zei Bor de wolf met een commanderende stem.
Eén van de wsw geitjes zag een stukje van een witte poot.
"De stem is commanderend," zeiden de wsw geitjes tegen elkaar," en de poot is wit.
Dit moet onze moeder zijn."
Ze deden de deur open en schrokken vreselijk. De boze Bor de wolf schorste het ene na het andere wsw geitje en vrat ze op in één klap.
Een paar uur later kwam moeder geit thuis, en ze barstte in snikken uit. "Al mijn kinderen opgegeten!" jammerde ze.
Toen hoorde ze een klein stemmetje zeggen:"Ja maar ik niet."
Dat was het jongste wsw geitje. Het had zich verstopt in de grote klok en kon nu alles vertellen wat er was gebeurd.
Samen gingen ze op zoek naar Bor de wolf. Ze vonden hem bij het ijsselmeer. Hij was in diepe slaap. Voorzichtig sneed moeder geit zijn buik open. Zes kleine wsw geitjes sprongen er opgelucht uit.
Toen vulden de geitjes de buik van Bor de wolf met zware stenen.
Ze gingen weer naar huis om bij te komen, en om het laatste werk af te maken.
Niet lang daarna werd Bor de wolf wakker. Hij begreep niet waarom hij zo'n pijn in zijn buik had. Hij stond op, maar viel meteen voorover, het ijsselmeer in.
Plons. Weg wolf.
En de wsw geitjes leefden nog lang en gelukkig.