Boswandeling in september

Boswandeling in september.

Zondagmiddag rond een uur of twee reed ik de auto op een parkeer plaats in het bos van appelscha.

Meteen al bij het uitstappen werd ik overvallen door de rust en stilte die er heerste.

De lucht van het woud en het zuurstof rijke bos was een verkwikking, Heerlijk om te wandelen.

De prachtige kleuren van de bladeren op de grond, de dennen appeltjes en de vele takjes.

Zo mooi als de natuur kan zijn in het bos en zo fijn de rust die het uitstraalt.

Ik liep een bospad af sloeg links af en kwam op een grote kale vlakte, omringd door vele bomen.

Er liepen meerdere mensen en er speelden kinderen. ik begon nu echt mijn trouwe vriend te missen,

sonja mijn mechelse herder die helaas niet meer bij me is had ik nu heel graag mee willen hebben.

Ze vond het prachtig om samen met mij door het bos te lopen en kon kilometers rennen.

Op de terugweg zag ik ook nog een aantal paddestoelen waarvan ik toch echt meende dat het de melkherberg was van onze grote vriend kabouter plop.

De kinderen vinden dat ook altijd leuk om te zien, en paddestoelen en kleine boomstronkjes worden door de fantasie altijd bestempeld als zijn ze van de kabouters.

Heerlijk die kleuters met hun vrije fantasie, zouden wij volwassenen ook eens moeten doen.

Ga eens buiten spelen doe eens maf.

Zal je zien dat je een stuk gelukkiger bent en je gaat je minder zorgen om de wereld maken.

Wees eens kinds, helaas verklaren ze ons dan voor gek en worden we veelal opgesloten in een inrichting. Maar het idee klinkt wel uitdagend, een keertje weer eens kind zijn.

Geen zorgen en niet bang voor wat komen gaat.

Ja ik wil weer kind zijn.